حلقه طلانامزدی ازدواج
حلقه طلای نامزدی ازدواج شاید شناخته شده ترین نماد ازدواج باشد. حلقه طلانامزدی
حلقه های ازدواج برای همیشه ماندگار هستند – نمادی جاودانه از عشق و تعهد. آنها اغلب از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند و در هر یک از داستان های کسانی که زمانی آنها را می پوشیدند، به میراث های ارزشمندی تبدیل می شوند. اما ماجرای خود حلقه های طلای نامزدی ازدواج چطور؟ بوجود آمد برای درک پیچیدگی‌های آنها، ابتدا باید تاریخ بشریت را چند هزاره به عقب برگرداند
حلقه های طلای نامزدی ازدواج در طول تاریخ
داستان حلقه های طلای ازدواج از جایی از جهان آغاز می شود که به تولد تمدن بشری نیز نسبت داده می شود. شواهد باستان شناسی وجود دارد که نشان می دهد اولین استفاده شناخته شده از حلقه ازدواج طلا حدود 6000 سال پیش در مصر باستان رخ داده است. آثار نشان می‌دهد که مصریان باستان حلقه‌هایی را می‌دیدند – حلقه‌های بافته‌شده، ساخته شده از مواد طبیعی مانند نی، کنف یا چرم – به عنوان نشانه‌ای از عشق زن به همسرمی بود
به هر حال حلقه یک دایره است و مصریان باستان دایره را نمادی از ابدیت می دانستند. از آنجایی که یک دایره نه نه آغاز دارد و نه پایان، نماد عشق ابدی و پیوند بی پایان ازدواج است. به طور سنتی حلقه ازدواج طلا در واقع، نمادهای مبتنی بر دایره ها را می توان تقریباً در هر فصل از تاریخ بشر یافت. در ایمان مسیحی، و همچنین در بسیاری از ادیان دیگر، دایره ها به عنوان نمادهای خدا نیز دیده می شوند، زیرا آنها نه آغاز و نه پایانی دارند. این امر باعث شده است که حلقه ها، به ویژه حلقه های طلای ازدواج، نه تنها نماد عشق، بلکه از عشق ابدی باشند. و چه چیزی عاشقانه تر از مفهوم دو دایره کوچک که شما را در طول زندگی همراهی می کند، به عنوان نمادی از پیوند شما و طبیعت جاودانه و پایدار عشق شما؟
به طور سنتی، حلقه های ازدواج ساده و از فلزات گرانبها باکیفیت مانند طلا یا نقره ساخته می شوند، اما تزییناتی مانند حکاکی و سنگ های قیمتی که دارای قدرت نمادین هستند، اشکالی ندارد. از روزگار رنسانس، رمانتیک ها روی حلقه های ازدواج خود شعرهایی حک می کردند که برایشان معنی دارد.
امروزه بسیاری از زوج‌ها حلقه‌های ازدواج خود را با تاریخ‌ها، نمادها، حروف اول، اشعار و متن آهنگ‌های معنادار تزئین می‌کنند. و هنگامی که صحبت از ترکیب سنگ های قیمتی با فلزات گرانبها برای ایجاد حلقه های عروسی و نامزدی خیره کننده می شود، الماس – که سخت ترین ماده در نظر گرفته می شود – محبوب ترین انتخاب باقی می ماند: استعاره عالی برای وعده ای که پیوند ازدواج نشان می دهد.
بر روی انگشت چهارم که انگشت حلقه نیز نامیده می شود، استفاده می شود. این به این دلیل است که مصریان باستان بر این باور بودند که رگی در این انگشت وجود دارد که مستقیماً به قلب متصل است.
تمدن های دیگر این رسم را پذیرفتند و به پیش بردند. یونانیان و بعداً رومی ها نیز مشتاق حکومت انگشت بودند. رومی ها حتی شروع به نامیدن آن به (رگ عشق) کردند. حلقه های ازدواج آنها معمولاً از عاج، استخوان یا آهن ساخته می شد. آنها معتقد بودند که ماندگاری نشان دهنده بهتر ماندگاری است و حلقه ها را(حلقه عروس) نامیدند.
بعدها، سنت های حلقه ازدواج در مراسم عروسی مسیحی در قرون وسطی اروپا گنجانده شد. با این حال، حلقه‌های مسیحیت اولیه به قدری حکاکی و شیک شده بودند که کلیسا در آن زمان آنها را به عنوان بیش از حد استادانه تقبیح کرد. این منجر به اتخاذ سبک‌های ساده‌تر، شبیه حلقه‌های ازدواجی شد که امروزه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما اشراف در دوران رنسانس با حلقه های محبوب گیمل که از دو باند به هم پیوسته تشکیل شده بود، از نامزدی، عروس و داماد هر کدام یک تکه پوشیدند. در عروسی داماد انگشتر خود را روی انگشت عروس گذاشت و دوباره دو قسمت را به هم وصل کرد.
حلقه های شعر (با گزیده های حکاکی شده کوتاه از اشعار یا متون مقدس) از نقره ساده نیز رایج بود. کتیبه‌ها که معمولاً رو به درون هستند، نشان می‌دهند که زوج‌ها به ازدواج به‌عنوان چیزی شخصی و صمیمی نگاه می‌کنند، نه صرفاً یک توافق قانونی. که اتفاق مهم در حدود 100 سال پیش رخ داد: در طول جنگ جهانی دوم، سربازانی که مشغول انجام وظیفه بودند شروع به پوشیدن حلقه‌های ازدواج کردند تا همسرانشان را به آنها یادآوری کنند. تا آن زمان، استفاده از حلقه ازدواج برای مردان چندان رایج نبود. درست است: در حالی که استفاده از حلقه‌های ازدواج توسط عروس‌ها را می‌توان به مصر باستان ردیابی کرد، شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد تا نیمه دوم قرن گذشته بیش از اقلیت کوچکی از دامادها همین کار را می‌کردند.
با این حال، امروزه برای هر دو شریک استاندارد است که حلقه ازدواج را به عنوان نمادی ملموس از جایگاه دائمی همسرشان در قلب خود بپوشند. و در حالی که در بسیاری از فرهنگ ها اکنون پوشیدن حلقه در دست راست عادی تلقی می شود، در ایالات متحده مرسوم است که حلقه ازدواج در طول مراسم عروسی بر رو
ر روی انگشت حلقه دست چپ گذاشته شود. اما در حالی که ممکن است برخی چیزها با گذشت زمان تغییر کرده باشند، یکی تغییر نکرده است: نمادگرایی حلقه ازدواج.
حلقه ازدواج به چه معناست؟
نمادگرایی حلقه ازدواج ارتباط نزدیکی با نماد شکل آن دارد: دایره. دایره یک نماد جهانی با معنای گسترده است که بیشتر به دلیل نشان دادن وحدت، بی نهایت، ابدیت و نهایت کمال شناخته شده است.
امروزه بسیاری از زوج‌ها حلقه‌های ازدواج خود را با تاریخ‌ها، نمادها، حروف اول، اشعار و متن آهنگ‌های معنادار تزئین می‌کنند. و هنگامی که صحبت از ترکیب سنگ های قیمتی با فلزات گرانبها برای ایجاد حلقه های عروسی و نامزدی خیره کننده می شود، الماس – که سخت ترین ماده در نظر گرفته می شود – محبوب ترین انتخاب باقی می ماند: استعاره عالی برای وعده ای که پیوند ازدواج نشان دهنده آن است.